Ataol Behramoğlu’nun şu dizelerini hatırladım bu fotoğraflara bakınca:
‘Beyaz, ipek gibi yağdı kar
Bir kız kardan hafif adımlarıyla yürüyüp geçti hayal içinde
Arkadaşlarımı düşündüm, sevgili şeyleri
Sanki her şey bizimle var ve bizimle olacak
Şarkılar çaldı odalarda
Bütün insanları sevmek gerektiğini düşündüm’
Dedemin Türkiye’ye göç ettiği topraklar karla örtülmüş.
Mevsimin ilk karı düşmüş Kuzey Makedonya’nın dağ köylerinden biri olan Kocacık’a.
Selam ola…
Not: Bu güzel fotoğraflar için Bir Balkan Esintisi Ailesi olarak Sn. Caner Sezair’e teşekkür ederiz.
