Türk Dili, Balkan dillerine birçok sözcük vermiştir. Sözcük gurupları olarak da anılabilecek bu kullanımlar coğrafyada asırlar süren Osmanlı hakimiyetinin mirası olarak kabul edilebilir.
Zaman içerisinde kullanımı daralsa da bu gün Balkan ülkelerinde duyulması olası bu kelimelere “Türkizma” denilmektedir.
“Kim, nasıl, orta, öyle, alt, üst, ancak, yavaş, tek tük, böyle, işte, bütün, çok, acımak, almak, anlamak, bakmak, beğenmek, bilmek, buyurmak, çakmak, çalışmak, çatmak, çekmek, dalmak, davranmak, dayanmak, demek, donatmak, ekmek, geçinmek, gelmek, gezmek, kaçırmak, kapmak, kırmak, sıkılmak, tapmak, tartmak, karakulak, kara sevda, karatavuk, karagöz, karabatak, karaboya, karabaş, karayel, kartopu, kırkayak, kurdeşen, külbastı, sacayağı, semizotu, serdengeçti” kelimeleri bu bahse örnek verilebilir. Yanı sıra “Allah versin, Allah selamet versin, Allah’a emanet ol, Sağlıcakla kal…” gibi kelime kalıpları günümüzde varlığını sürdürmektedir.
