Paris’te geçen 9 yılın ardından yurda dönen Üsküplü yazar ve şair Yahya Kemal Beyatlı 1913 yılında Darüşşafaka’da edebiyat ve tarih öğretmenliği görevlerinde bulunmuş aynı zamanda, “Süleyman Sadi” takma adıyla birçok gazetede makaleleri yayınlanmıştır.
Şiirleriyle olduğu kadar şiirle ilgili görüşleriyle de büyük yankı uyandıran Yahya Kemal’ e göre; Tanzimat şairleri yetersiz, Servet-i Fünun şairleri ise öze inememiştir.
Anadolu Kurtuluş Mücadelesi yıllarında mücadeleyi destekleyen güçlü ve cesaret dolu yazılarıyla milliyetçi gençliğin takip ettiği bir kalem olmuştur.
İçten içe kaynayan İstanbul’un yaşadığı ruhsal bozgun ile Çanakkale’de başlayan saldırı, başta ülke aydınları olmak üzere herkesi ümitsizliğe sürüklemiştir. Bu durumun bir uzantısı olarak vatanın durumunu değerlendirmek amacıyla; o dönemin aydınlarından Yusuf Akçura, Hâlide Edip Adıvar, Hamdullah Suphi, Ziya Gökalp, Köprülüzade Fuad, Halim Sabit, Doktor Adnan, Ömer Seyfettin ve Yahya Kemal Beyatlı başta olmak üzere birçok etkili isim Celâl Sahir’in evinde bir toplantıda bir araya gelmiştir. Bir değerlendirme yapmak gerekirse; bu düzeydeki ve bu kadar çok ismin buluşması bile tarihin kendi kendine bir sayfa açmasına nedendir. Anadolu’ya geçmek, İstanbul’da kalmak, İstanbul’da baş gösterebilecek ayaklanmalara karşı ne yapılabileceği gibi önemli konuların görüşüldüğü ikinci bir gizli toplantı daha yapılsa da hem katılımcı sayısı azalmış hem de ikiye ayrılan görüşler yüzünden bir sonuca ulaşılamamıştır.
Yahya Kemal’in o tarihlerde Kurtuluş Savaşı’na atfen kaleme aldığı dizerler oldukça etkileyicidir:
“Şu kopan fırtına Türk ordusudur ya Rabbi.
Senin uğrunda ölen ordu budur ya Rabbi.
Ta ki yükselsin ezanlar müeyyed namın,
Galib et, çünkü bu son ordusudur İslam’ın.”
Not: okuduğunuz yazım 7 Eylül 2019 tarihinde yazarportal.com’daki köşemde yayımlanan yazımın bir bölümüdür.
